De geschiedenis van de leerlooierij begint in 1870 toen Pierre-Joseph Schotte zijn eigen leerlooierij oprichtte. Deze was gevestigd in de binnenstad van Aalst in de huidige Alfred Nichelstraat. Tot 1900 legde Pierre-Joseph zich toe op het vervaardigen van paard-, pink- en tuigleder. De ontwikkeling van chemische looimethodes en de toenemende mechanisering zorgden voor ingrijpende veranderingen in het productieproces van een leerlooierij. Het looien en de bijkomende bewerkingen van leder konden voortaan binnen één bedrijf gebeuren. Toen rond 1900 het looien met chroomzouten werd geïntroduceerd, was Pierre-Joseph één van de eersten om deze nieuwe methode toe te passen. Tevens begon hij met de fabricatie van boxkalf- en chroomlakleder. Hij vond ook een middel om naast zwart ook gekleurd lakleder te vervaardigen. Schotte overvleugelde na een tijd de hele ledernijverheid in het Aalsterse. In 1913 liet Pierre-Joseph zijn zonen Achille en Hippolyte, die hem al enkele jaren hielpen, officieel opnemen in de looierij. De leerlooierij Schotte heette voortaan ‘P.J. Schotte et Fils’ en vormde een ‘maatschappij onder gezamenlijke naamsamenstelling’. Het bedrijf floreerde en verkreeg bekendheid zowel in

Door de groei van het klantenbestand werd het toenmalige gebouw waar het bedrijf in gehuisvest was te klein. In 1921 liet Pierre-Joseph Schotte nieuwe fabrieksgebouwen optrekken op een terrein langs de Kapellekensbaan te Erembodegem aan de Dender, omdat de leerlooierij veel water nodig had, en naast de spoorlijn Brussel–Aalst. Het terrein was moerassig en werd daarom voor de bouw volledig opgehoogd met assen en puin.

De schade die Schotte had opgelopen tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef beperkt tot lichte materiële schade aan de fabrieksgebouwen. Er was wel heel wat materiaal verdwenen door diefstal of opeisingen. De meest opvallende verandering die de leerlooierij onderging tijdens de oorlog was dat Achille Schotte zich terugtrok uit de firma

Na de oorlog verloor leerlooierij Schotte op korte tijd twee belangrijke figuren: in 1950 overleed Hippolyte Schotte en in 1955 kwam Paul Schotte om het leven bij een verkeersongeval. Na het overlijden van Paul nam de heer Joseph Wauters de functie van directeur-generaal van de firma over tot aan zijn pensioen in 1971. Hij werd opgevolgd door Guy Vanderhaegen, de neef van Paul Schotte. Bij de aanpassing van de volmachten kreeg echter ook de heer Jan Paduwat (directeur) het recht om ‘de maatschappelijke handtekening van de firma’ te hanteren. In de jaren vijftig en zestig ging het goed met leerlooierij Schotte. Tijdens zijn korte beleidsperiode had Paul geprobeerd om een aanzienlijke verjonging van het personeelsbestand door

Rond het midden jaren 60 was leerlooierij Schotte over haar conjuncturele hoogtepunt heen. De omzet van Schottes productie was nog winstgevend, maar de vraag naar lederwaren daalde vanaf de jaren 70 gestaag met als gevolg dat er binnen de fabriek minder werk was en te veel arbeiders. Voor deze economische achteruitgang waren meerdere oorzaken maar de meest doorwegende factor was echter de ingrijpende verstrenging van de milieuwetgeving. Lederindustrie is namelijk een zeer vervuilende industrietak. Rond Schotte waren er veel klachten van geur- en lawaaihinder en waterverontreiniging. In 1971 bedroeg het dagelijkse waterverbruik van de leerlooierij zelfs evenveel als het verbruik van heel de stad Aalst. In de jaren 80 werd vastgesteld dat de Dender biologisch

Voor de inrichting en exploitatie van de voorziene oppervlakte voor horeca werd met Cedo Nulli een geschikte partner gevonden. De inrichting van de Looyerij werd ingezet in de zomer van 2016.